Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Książka ta powstała z dwóch zasadniczych powodów. Po pierwsze, by uzupełnić istniejące już relacje o Agnieszce Osieckiej o wspomnienia osób, które dotychczas nie wypowiadały się na jej temat. Po drugie, by zebrać w jednym miejscu wspomnienia o Agnieszce Osieckiej opublikowane w tytułach niestanowiących pozycji w całości poświęconych poetce i przez to nie zawsze oczywistych oraz dostępnych dla miłośników autorki Szpetnych czterdziestoletnich. Takimi wspomnieniami są: fragmenty Lwów STS-u - autobiografii Jarosława Abramowa, fragmenty Uciekiniera - autobiografii Henryka Grynberga, fragment Niech żyje bal - autobiografii Maryli Rodowicz, fragment Cacka - autobiografii Krystyny Sienkiewicz, fragment Przedmowy do Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listów na wyczerpanym papierze napisanej przez Magdę Umer, fragmenty Passy - wywiadu-rzeki z Danielem Passentem, fragment Końcówki - wywiadu-rzeki z Henrykiem Berezą; fragment dzienników Mieczysława F. Rakowskiego, fragment dzienników Krzysztofa Mętraka; poświęcone Agnieszce Osieckiej rozdziały z książek (zwykle wspomnieniowych lub autobiograficznych) Jerzego Urbana, Ryszarda Matuszewskiego, Ireny Szymańskiej, Janusza Andermana, Olgi Lipińskiej; artykuły Henryka Grynberga i Adama Michnika poświęcone Agnieszce Osieckiej i jej dziennikom; wypowiedzi na temat poetki udzielone w różnych mediach przez Włodzimierza Nahornego, Andrzeja Wróblewskiego, Jacka Kuronia, Juliana Włodarczyka, Jeremiego Przyborę, Franciszkę Leszczyńską i Wojciecha Młynarskiego oraz fragment z listu Marka Hłaski do Agnieszki Osieckiej.Zebrany materiał uzupełniają wypowiedzi stworzone specjalnie do tej książki (Jan Wyganowski, Jan Borkowski, Adam Sławiński, Anna Szałapak) oraz rozmowy, jakie autorka przeprowadził na potrzeby niniejszej publikacji (stanowią je wywiady z Teresą Deszczak, Barbarą Katarzyną Radecką i Krystyną Sienkiewicz, Stanisławem Soyką, Grzegorzem Lasotą, Katarzyną Ważyk, Maciejem Małeckim, Andrzejem Zielińskim, Zygmuntem Koniecznym, Agatą Passent, Stanem Borysem, Jackiem Mikułą, Ewą Błaszczyk, Zuzanną Łapicką-Olbrychską, Magdą Czapińską).Do książki zostały włączone również dedykowane Osieckiej, tudzież inspirowane jej twórczością czy osobą wiersze Stana Borysa, Wojciecha Młynarskiego i Barbary Katarzyny Radeckiej. Ostatnią grupę tekstów stanowią fragmenty wywiadów prasowych (rzadziej całe rozmowy) z Agnieszką Osiecką.

Jakim dzieckiem był wielki podróżnik? Czy różnił się od rówieśników? Co popchnęło go ku kolejnym wyprawom i spowodowało, że wciąż sprawdza granice ludzkiej wytrzymałości? Marek Kamiński z werwą i humorem opowiada o swoim codziennym życiu w domu i szkole oraz o przygodach, jakie go spotkały, kiedy wychowywał się w niewielkim mieście, Połczynie Zdroju. Ta inspirująca książka z pewnością zachwyci dzieci i zachęci je rozmyślań, co w ich życiu jest ważne i jakim człowiekiem chciałyby zostać w przyszłości. To pierwsza z serii książek napisanych przez wielkich ludzi o ich dzieciństwie. Mali czytelnicy dowiedzą się, że byli oni takimi samymi dziećmi jak wszystkie, ale mieli wielkie marzenia...

Pani Prezydentowa przerywa milczenie.

Ta książka zaskoczy, podważy stereotypy, a wszystkim pozwoli spojrzeć na wielką historię z innej, kobiecej perspektywy. Odsłoni drugie dno uznanych za oczywiste faktów.

W odważnej i przejmującej autobiografii autorka opowiada o sobie, swojej rodzinie i burzliwej historii Polski ostatnich dekad.

Kiedy Lech Wałęsa stawał się ikoną Solidarności, Danuta była bohaterką dnia codziennego. Pragnęła miłości i rodzinnego szczęścia, a los wrzucił ją w wir rewolucyjnych wydarzeń, które przetaczały się przez Polskę i jej małą kuchnię na gdańskim blokowisku. On siedział w obozie internowania, ona, w piątym miesiącu ciąży, zdobywała świniaka, żeby dzieci na Boże Narodzenie nie były głodne.

Świat poznał jej klasę, kiedy w zastępstwie męża odbierała nagrodę Nobla. Jako prezydentowa, potrafiła znaleźć się w każdej sytuacji, nigdy nie wysuwała się na pierwszy plan i bardzo strzegła swojej prywatności.Teraz, jako dojrzała kobieta, opowiada światu swoją wersję wydarzeń. Mówi, jak - zawsze naturalna i silna - zarówno o chwilach wspaniałych, jak i o cenie, która przyszło za nie zapłacić.

Niepublikowana autobiografia oraz nieznane listy Ireny Jarockiej!Irenę Jarocką jako gwiazdę estrady poznały i pokochały miliony, ale tylko nieliczni mogli ją poznać prywatnie.I tylko najbliżsi wiedzieli, że miała potrzebę zapisywania swoich myśli. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych zaczęła pisać autobiografię. Skończyła ją w 2007 roku. Przez całą dekadę zapiski przeleżały w szufladzie i dopiero teraz trafiają do rąk czytelników.Książkę dopełniają listy Ireny Jarockiej do męża, Michała Sobolewskiego. Intymna opowieść o miłości przez przyjaźń, pasję i codzienność.Tę szczerą, wielobarwną opowieść ilustrują po raz pierwszy publikowane zdjęcia z prywatnego archiwum Ireny Jarockiej.Ta książka wzbogaciła mnie nie tylko o wiedzę o mnie samej, ale również o ludziach, którzy szli ze mną przez życie i którzy w jakiś sposób wpływali na to, że było ono takie, a nie inne.Irena JarockaDla mnie Irena nie była szalikiem, którym można się owinąć, lecz ciepłem, które ogrzewa. Ten wzajemny nasz dar z początkowej fascynacji przerodził się w wielką miłość i radość życia. Unikałem jej imienia "Irena", które kojarzyło się z piosenkarką, stąd czasami podpisywała się w listach jako "Bezimienna". Gdy zdałem sobie sprawę, że Irena staje się centrum mojego świata, napisałem wiersz zatytułowany SEWN. Tytuł wiersza Irena przyjęła jako swoje imię, tak też podpisywała się później w listach do mnie. W wierszu pisałem, że gdziekolwiek nie pójdę - na południe (ang. South), wschód (East), zachód (West), północ (North) - tam jesteś Ty - Sewn - środek mojego świata.Michał SobolewskiIrena Jarocka (1946-2012) - piosenkarka i aktorka. Zadebiutowała w 1965 roku. W latach 1968-1972 przebywała na stypendium w Paryżu, gdzie doskonaliła swój warsztat w konserwatorium przy Olimpii. Współpracowała z największymi nazwiskami tamtego okresu, koncertując w kraju i za granicą. W 1990 roku wyjechała z córką do Stanów Zjednoczonych, aby dołączyć do pracującego tam męża. Nadal jednak nagrywała płyty i koncertowała. W 2007 roku wróciła na stałe do Polski. Zmarła 21 stycznia 2012 roku. W 2015 roku powołano do życia Fundację Ireny Jarockiej.Mariola Pryzwan (1963) - urodziła się w Ostrowi Mazowieckiej. Nauczyciel-bibliotekarz, publicystka, biografistka. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie studia podyplomowe z bibliotekoznawstwa w Wyższej Szkole Społeczno-Ekonomicznej w Gdańsku. Od 1987 roku pracuje w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej im. Komisji Edukacji Narodowej w Warszawie. Do czerwca 2005 roku była kierowniczką Filii Mokotów tejże biblioteki. Od 1994 roku jest działaczką Towarzystwa Nauczycieli Bibliotekarzy Szkół Polskich, a od 2001 roku Stowarzyszeniu a Bibliotekarzy Polskich. Od 2001 roku należy do Związku Literatów Polskich.Ze wspomnień złożyła biografie m.in. Ireny Jarockiej, Anny German, Zbigniewa Cybulskiego, Haliny Poświatowskiej, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Władysława Broniewskiego, Marii Dąbrowskiej, Marii Kownackiej, Anny Jantar; z wypowiedzi samych bohaterów książki: "Anna German o sobie" i "Cybulski o sobie".